Και τότε ξέχασα αυτόν τον πρώτο, τον βαρύ και μεταλλικό, τον μπλε.
Αθήνα (άποψη)
Μνήμη Πάνου Θεοδωρίδη (1948-2025)
Στην κύρια φωτογραφία (ΟΑΣΠ) βλέπουμε τη “φαγωμένη” πλατεία και το σαθρό υπόστρωμα από κάτω.

[θεωρώ σκάλαν φθάνουσαν εις τον ουρανόν και πυροειδείς επ’ αυτήν άνδρας], Μηνολόγιο του Βασιλείου Β’, Vat. gr. 1613, Biblioteca Apostolica Vaticana, Βατικανό.
Οι άγγελοι είναι λευκοί πυρωμένοι λευκοί και το μάτι μαραίνεται που θα τους αντικρίσει
και δεν υπάρχει άλλος τρόπος πρέπει να γίνεις σαν την πέτρα όταν γυρεύεις τη συναναστροφή τους
κι όταν γυρεύεις το θαύμα πρέπει να σπείρεις το αίμα σου στις οχτώ γωνιές των ανέμων
γιατί το θαύμα δεν είναι πουθενά παρά κυκλοφορεί [...]
και δεν υπάρχει άλλος τρόπος πρέπει να γίνεις σαν την πέτρα όταν γυρεύεις τη συναναστροφή τους
κι όταν γυρεύεις το θαύμα πρέπει να σπείρεις το αίμα σου στις οχτώ γωνιές των ανέμων
γιατί το θαύμα δεν είναι πουθενά παρά κυκλοφορεί [...]