Έκθεση στη γενέτειρα του Σαίξπηρ (1964). Μια σπείρα απερινόητος, που κατέληγε στον «σκεπτόμενο» του Ροντέν, αφού περνούσες από κέλλες και εικαστικά σχόλια, ελισαβετιανά, θεατρικά. Είδα την έκθεση πριν κλείσει, το 1965. Έκτοτε, κάθε φορά που έπρεπε να σχολιάσω κάτι, εικαστικά ή θεατρικά, τσούπωνα αληθείς ανθρώπους ως ένζωδα δρώμενα. Εκείνον τον Αύγουστο είδα Πήτερ Ο Τούλ και Στάνλει Μπέικερ, έμαθα τι ήταν μια ντισκοτέκ, κάπνιζα τσιγάρα Περφέκτος και είχα μιαν «εκείνην» νά ΄χω να πορεύομαι.