Ένας άστεγος πέθανε στην πλατεία του Αγίου Παύλου, στην παλιά γειτονιά, σήμερα το πρωί. Με πήραν τηλέφωνο φίλοι να μου το πουν. Κοιμόταν τους τελευταίους μήνες στα παγκάκια και του έβαζε να φάει και να πιει ο Σπύρος ο καφετζής. Καθόταν σ' ένα από τα τραπέζια, δεν ενοχλούσε και καμμιά φορά πουλούσε ευτελή αντικείμενα για εισόδημα. Ο γιός του Σπύρου τον πλησίασε στο τραπέζι, γύρισε και είπε στους υπόλοιπους ότι πρέπει να πέθανε. Κάλεσαν ασθενοφόρο, το επιβεβαίωσαν και τον πήραν.

Θυμάμαι έχω διαβάσει για κάποιους Αβορίγινες, ότι αν το θελήσουν ξαπλώνουν στη γη και πεθαίνουν. Εθελουσίως, δίχως προσπάθεια. Πρέπει να είναι μύθος. Εκτός αν οι συνθήκες της ζωής σου έχουν χειροτερέψει τόσο που δεν έχεις επιλογή παρά μία, ν' αφεθείς να σε εισπνεύσει ο θάνατος. Όπως νύστα. Καμμία μάχη ή αγωνία, ούτε αυτή της ανάσας. Μηδενικό αποτύπωμα.

ΥΓ 11/9: Νίκος το όνομά του. Γνωστός στη γειτονιά εδώ και χρόνια. Παλαιότερα πουλούσε αντίγραφα CD στα γύρω εστιατόρια και καφενεία. Τους τελευταίους μήνες άστεγος.