Χθες παρακολούθησα το 2ο μέρος του ντοκιμαντέρ το Σχέδιο για τη Βόρεια Εύβοια, και συγκεκριμένα για την «επόμενη μέρα» την πυρκαγιάς του 2021. Η Αμερικανίδα Christina Geros, αρχιτέκτονας, έχει την άποψη ότι η φωτιά προσφέρει ένα εργαλείο για την αποψίλωση του δάσους που μηδενίζει τον όποιο δείκτη μέτρησης της αξίας της γης. Εφόσον δεν υφίσταται πλέον το δάσος, δεν υφίσταται τίποτα που προσδίδει στη γη αξία σε οικονομικούς όρους. Η φωτιά το κάνει αυτό γρήγορα κι εύκολα δίχως να χρεώνεται σε συγκεκριμένα άτομα ή θεσμούς. Είναι σχεδόν το τέλειο έγκλημα.

Από σύμπτωση σε προηγούμενη ανάρτηση, πριν δύο μέρες, έγραψα για βραδυφλεγή βόμβα που μετατρέπει το ευρύτερο κέντρο της Αθήνας σε μονοκαλλιέργεια ξενοδοχείων. Νομίζω ότι η πρόκειται για ανάλογη κατάσταση. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει στην Αθήνα με εργαλειοποίηση οχλήσεων όπως οι άστεγοι, η σεξουαλική εργασία ή οι χρήστες ουσιών, που μεθοδευμένα κι εύκολα όπως σε δασική πυρκαγιά αλλά - αντίθετα - αργά, τραβούν τις αξίες στων ακινήτων προς το μηδέν, προς όφελος συγκεκριμένων συμφερόντων, τρίτων, που καμία σχέση δεν έχουν με τον υφιστάμενο κοινωνικοοικονομικό ιστό της πόλης.