1. Προσφώνηση ενός κομπέρ (2004)

Λέγομαι Θεόδωρος Παναγιώτου και εκπροσωπώ στην αποψινή βραδιά τον Πάνο Θεοδωρίδη, που δεν μπόρεσε να είναι μαζί μας, διότι ετοιμάζει την 45η μετακόμισή του. Μου εμπιστεύτηκε μερικά στατιστικά στοιχεία.

Έχει εμφανιστεί με τα ονόματα Παγκανέλ, Πετεφρής, Σβόρακ, Μανόλης Γαϊτάνης, Αναστάσιος Μπλάκι Μαχαίρογλου, Ζουζού Μαυρίδη, Κοχλίας, Ερνέστος Σινάν, και καμιά δεκαριά ακόμη.

Τύπωσε καμιά εικοσαριά βιβλία, συνολικά τριανταπέντε τόμους, και δημοσίευσε εκατό άρθρα σε περιοδικά και δύο χιλιάδες σε εφημερίδες. Μίλησε από το ραδιόφωνο πάνω από χίλιες ώρες και από την τηλεόραση γύρω στις εκατό.

Συνέβαλε στην επιτυχία ή στο φιάσκο δύο χιλιάδων εκδηλώσεων, έγραψε στίχους για διακόσια τραγούδια από τα οποία κυκλοφόρησαν τα τριάντα και μουσική για εβδομήντα τραγούδια που δεν ακούστηκαν πουθενά.

Έχει έρθει σε δημόσια αντιπαράθεση κατηγορώντας καμιά εκατοστή πνευματικούς ανθρώπους και τον έχουν κατηγορήσει πάνω από χίλιοι. Το αρχείο του, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, διαθέτει ποιήματα, χάρτες και πεζά, ικανά να ζεστάνουν μια οικογένεια σε τζάκι έναν χειμώνα.

Αν παρ’ όλα αυτά είστε ακόμη εδώ, σημαίνει ότι δεν τα είπε όλα, ή τα είπε τόσο χάλια, που χρειάζονται εξηγήσεις.

2. Με το που άκουσα έναν Συριζαίο και μου πάγωσε το αίμα (2014)

Συμπαθάτε με παιδιά, αλλά με το μουτρωμένο ύφος και το γνωμικό «πρέπει να αλλάξει ο λαός μας νοοτροπία» εκλογές δεν κερδίζονται.

Βλέπω μιαν αστάθεια. Χιλιοστά απέχετε απο το να σας στραγγίξουν από το κοινό σας. Και ό,τι εισέρχεται στις τάξεις σας ενίοτε είναι έτοιμο να πάει αλλού. Ξανάγινε.

Το ζήτημα είναι να κερδίσετε αυτές τις εκλογές με άνεση, με αυτόν τον λαό και για αυτόν τον λαό. Όχι με έναν άλλον λαό, που δεν υπάρχει.

Το μόνο που μπορείτε να κάνετε αμέσως, και να δεσμευθείτε γι’ αυτό, είναι να γίνετε διαφορετικοί κυβερνήτες. Και ως διαφορετικοί, να επιχειρήσετε νέα πράγματα, σε όποιον τομέα αντέχετε.

Πρώτα απ’ όλα, διαλέξτε σε ποιον θα δίνετε λογαριασμό. Σε πρώτη φάση, ο πιο κατάλληλος είναι το εκλογικό σώμα που σας διάλεξε ή σας απέρριψε. Τον μόνο που πρέπει κανονικά να κλάσετε, είναι τους εσωτερικούς σας ριζοσπάστες που ούτως ή άλλως θα σας θεωρούν πουλημένα τομάρια για κρέμασμα. Όλα τα αριστερά ή δήθεν αριστερά κινήματα που ψιλοκοίταζαν τι θα πούνε οι πιο αριστεροί από αυτούς, έγιναν καραφασίστες ή απροσγείωτοι φοβικοί χέστηδες.

Το μόνο σας πρόβλημα, μετά από πολλές δεκαετίες μοναξιάς και ωοτοκίας, μαθημένοι σε μια σαλοτραπεζαρία, είστε πανέτοιμοι για το μόνο πράγμα για το οποίο δεν θα σας ψηφίσει ο λαός: για τις απόψεις σας επί παντός του επιστητού, που έχουν επιτέλους καταφέρει να διαφέρουν ελαφρώς από όλων των υπολοίπων στελεχών σας.

Δεν είναι ώρες να προτάξετε καθετί ανανεωτικό και συμβολικό, επειδή το έχετε έτοιμο, καθώς σκεφτόσασταν να λάβουνε τα όνειρά σας εκδίκηση ολημερίς και ολονυχτίς.

Βρείτε δουλειά στον κόσμο.

Κόψτε τα περιθώρια απάτης και εξαπάτησης. Αν είναι στο δημόσιο, όπως θέλετε να είναι, διαλέξατε άλλον λαό. Διότι κανένας Έλληνας που είναι στο Δημόσιο, παρεκτός ένας στους χίλιους, δεν νοιάζεται να είναι αποδοτικός στο Δημόσιο. Έχει μάθει πως μόλις σκεφτεί κάτι παραγωγικό, θα τον γαμήσουν. Τον νοιάζει μόνον να την βγάλει καθαρή.

Πρέπει να μειώσετε δραστικά το κράτος, φέρνοντας ελεγχόμενο πλούτο στους πολλούς. AYTO το κράτος. Κάντε το με δικές σας ομάδες, που θα ηγηθούν συμπράξεων. Και τάξτε τους λεφτά για κάθε άνεργο που θα δουλέψει, όχι για άλλες μαλακίες.

Οι ιδέες σας επιτέλους θα δοκιμαστούν. Αλλά όχι με λεφτά που δεν υπάρχουν. Δώστε, για παράδειγμα, τα πανεπιστήμια σε τελείως έμπιστους δικούς σας διαχειριστές, δώστε τους τζάμπα τα κτίρια και μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες ακίνητα, βοηθήστε τους με συνεργασίες και έξω από Ελλάδα.

Λεφτά γιοκ.

Να βρούνε από χαμηλά δίδακτρα και αιματηρές οικονομίες. Όποιος θέλει να βοηθήσει τη χώρα, υποτροφίες στα παιδιά. Και ενοίκια και αγροτικές εκμεταλλεύσεις και συνεργασίες απέξω. Να μη ξαναδιορίσετε τίποτε και κανέναν. Να δίνετε δουλειά. Πρώτο σας μέλημα ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας. Σε δυο τετραετίες. Έτσι και αποτύχετε την πρώτη χρονιά, δεν θα ξαναδείτε κυβέρνηση.

Κοιτάξτε να αποφύγετε την προσαρμοσμένη στον 21ο αιώνα «ηγετική φάση τρομοκρατίας». Το ΠΑΣΟΚ που επιχείρησε αυτήν την πληρωμένη τρομοκρατία, φέρνοντας χιλιάδες άμαθους, άχρηστους και άμυαλους επικεφαλής του κράτους, απέτυχε ακόμη και στα βασικά. Και η τρομοκρατία του έφερε Κένταυρους και ήττες στην νεολαία, παταγώδεις. Σέβομαι τον κρατισμό σας, αλλά από πότε λέμε κράτος αυτό το ρέμπελο, αυτό το κουρσάρικο σκατόπραμα;

Πρώτα κάντε συμπράξεις, μετατρέψετε τες σε κερδοφόρες, βαρβάτες κοινωνικές επιχειρήσεις και μετά, αν πετύχει έστω μερικώς, φτιάξτε το κράτος που νομίζετε πως θα δουλέψει. Στο μεταξύ, μπορείτε να ρυθμίσετε όλα τα φαύλα. Σύνταγμα, δραστική μείωση νόμων και κανόνων, τοπική διακυβέρνηση, ισονομία, και ό,τι άλλο σοφιστείτε. Κι αντί να λετε «θα προσλαβουμε εκατό χιλιάδες νέους ικανούς στο Δημόσιο», να λέτε «δεν θα σας καταστρέψουμε, διορίζοντάς σας σε αυτό το βαρέλι δίχως πάτο».

Για να γίνετε αριστερή κυβέρνηση, χωρίς να περάσετε από τον λάκκο με τα φίδια, θέλετε είκοσι χρόνια το λιγότερο. Σε είκοσι χρόνια, ακόμη και η λέξη αριστερά θα σημαίνει κάτι άλλο. Άρα μη κωλώνετε για θεωρητικούρες. Πολλών επαναστατών κόκκαλα θα τρίζουν με τις πράξεις σας. Ε, και;

Δώστε δουλειά στον κόσμο.

Κάντε μερικά χρήσιμα συνεργεία και βαφτίστε τα κράτος. Είναι μια καλή αρχή. Μοιράστε το κράτος στους πολίτες, όχι σε ιδιώτες. Κι αν ένας τομέας δεν περπατάει, αλλάξτε τους πολίτες που τον διαχειρίζονται. Στην Παιδεία, στη Υγεία, στον Στρατό, στην Πρόνοια, στην αυτοδιοίκηση, στα Δικαστήρια, στην Ενέργεια, στα δίκτυα. Όχι σε Εταιρείες. Σε Συντροφίες.

(Συγνώμη κι όλας που λέμε τη γνώμη μας. Μαζευτήκαμε οι της οικογενείας και τα είπαμε. Ο Π.Θ., ο Πετεφρής, ο Παγκανέλ, ο Αγιατολάχ του κάμπου, η Ζουζού Μαυρίδη, ο Νεοτάκης Σταμπολής, ο Μανόλης Γαϊτάνης, η Πάτσι Κένζιτ και πεντέξη άλλοι, περιφερειακοί.)

Ευχή από τον Πετεφρή (2021)

Μαθαίνοντας ότι ως Ρηγάδες θα μαζευτείτε σήμερα να τιμήσετε το βιβλίο της κυρίας Καστρινάκη, παρακάλεσα τον Μιχάλη να σας διαβάσει αυτήν την ευχή.

Η μοίρα δεν με μοίρανε να γενώ Ρηγάς. Ας όψεται ο πληθωρικός Δημήτρης Αστερίου, που μου τον σύστησε ο Γιάννης Πάνου ως τον θρυλικό Δημητρώφ, και ανέβηκα στα φτερά του πτηνού Τροτσκ, απ’ όπου και κατέβαινα να ξεμουδιάσω για κανέναν εισοδισμό.

Ωστόσο, με εξαίρεση μερικούς κινέζους και τις ποικιλίες τους, οι περισσότεροι φίλοι, συνεργάτες, συνεταίροι και συνάδελφοι ήταν Ρηγάδες. Κάνα-δυο επέμεναν ότι δεν πέρασαν απο την Νεολαία και βρέθηκαν αρχήθεν στο Εσωτερικό, ενώ τουλάχιστον δύο, ο Καργούδης και ο Μαμάης ή Σβάρτσιχ ή Σταμάτης, υποστήριζαν πως ήταν ΕΔΑΐτες. Περιβάλλον Νίκου Δόικου, που είχε μεταφράσει το Δύναμη και Ανθρωπισμός, αυτοέκδοση με δικό του εξώφυλλο, Κώστα και Λάκη Προγκίδη που υπήρξαμε συνεταίροι στο «εργαστήριο 23» και μετά «εργαστήριο 15» ανάλογα με την αρίθμηση της Αγγελάκη.

Η πιο αγαπημένη μου εικόνα από την δουλειά, να τελειώνω στην γωνιά μου νυχτιάτικα παραδοτέα σχέδια ενώ στο βάθος του Γάμμα εσείς, ποικίλοι σύντροφοι των παιδιών, συνεδριάζατε, σε εύθυμο η μοχθηρό ύφος, ενίοτε έντονα, άλλοτε στην τρελή χαρά. Ήταν σαν μια υπνοπαιδεία, καθώς πολιτικά ήμουνα γκαβάδι.

Υπήρχαν πάντως Αφηγήσεις σε συγκεκριμένες ομάδες λέξεων. Γύρω από τη λέξη καπέλωμα έπεφτε τρελό μπινελίκι. Όταν αναφέρονταν κολλιγιάνηδες, η ομοψυχία ήταν προφανής. Αλλά η Αθήνα και οι οδηγίες της σας κάθονταν στο λαιμό.

Άλλες γιάφκες θυμάμαι στο διαμέρισμα του Δόικου που έβλεπε το σινεμά δίπλα στον Τόττη της παραλίας, ένα δωμάτιο στο σπίτι του Σταυρόπουλου και της Μαργαρίτας όπου πρωτακούστηκε η λέξη κουλτουριάρης και ένα ανώγειο που δουλεύαμε τον διαγωνισμό της Βιομηχανικής με τον Αργύρη Λυμπεράκη, όπου όλες οι γραμμές των σχεδίων έσταζαν Φρανκ Ζάππα.

Πολλοί ερχόσασταν στα σπίτια που νοίκιαζα, Μακεδονίας 41, Παπαδιαμάντη 9, Σααδή Λεβή 4 και στο τελευταίο, Αγίου Σεραφείμ 9, πάνω από την «Καμμένη γωνιά». Και φυσικά, η μεγάλη ζύμωση γινόταν μέσα στο Πολυτεχνείο, στο κυλικείο της παλιάς Φιλοσοφικής, στην «Βιβλιοθήκη» με Παλιαδέλη και Αναγνωστάκη και Παναγιωτόπουλο.

Έγραψα και κάτι για τον «Θούριο» με το ψευδώνυμο Μανόλης Γαϊτάνης και δημοσιεύτηκε το 1975.

Ζητήματα πόκας, σάρκας, πόθων και κουλτούρας τα αποσιωπώ.

Μου ανοίξατε τα μάτια, δεν δυσφορούσατε αλλά συμμετείχατε στα πειράγματά μου και διατηρούσατε μια φρεσκάδα στους διαλόγους σας.

Ένα έχω να σας ευχηθώ, ως εξωτερικός συνεργάτης σας. Ώσπου να αλλάξετε ζωές, ήταν μεγάλη ευτυχία να σας ακούει κανένας να μιλάτε. Διότι κανένας δεν μπορεί να σας προσάψει το ήταν η νεότης, ηλίθιε.

Εύχομαι να περνάτε καλά, ώσπου η ουράνια σβήστρα να κάνει το καθήκον της.