Λατρεύω τους αστικούς μύθους, ιδίως αυτούς που έχουν τη σωστή αναλογία αοριστίας, υπερβολής κι αλήθειας. Τα σόσιαλ μίντια είναι ο κατ' εξοχήν τόπος τους, εδώ και χρόνια: λες ό,τι σου καπνίσει, οι άλλοι το βλέπουν γραμμένο και το δέχονται αδιαμαρτύρητα, και το αναπαράγουν. Aποστολή εξετελέσθη. 

Καμιά φορά όμως η χρήση των επιθέτων υποσκάπτει την αληθοφάνεια του μύθου αντί να την υπηρετεί. Ας δούμε το παραπάνω ποστ με διαφορετική εισαγωγή:

«Μια φορά κι έναν καιρό, σε έναν σπουδαίο οίκο της Β. Ευρώπης εργαζόταν μια πολύγλωσση, ιδιοφυής editor...»

Όπως λέει και η λαϊκή σοφία, καλό το παραμύθι, αλλά δεν έχει δράκο.