Βρίσκονται μερικοί που νομίζουν, ότι γράφουν έργα «πανανθρώπινα». Αλλά για να γίνει ένα έργο πανανθρώπινο, πρέπει να έχει τη σφραγίδα την εθνική. Να έχει για υπόστρωμα αυτό, το αναλλοίωτο φόντο της Ρωμιοσύνης, που θα καταπλημμυρίζει το έργο με τους χυμούς του. Διαφορετικά, ο συγγραφέας παρουσιάζεται ένας απλός δεξιοτέχνης, ένας βιρτουόζος των φράσεων, που δέχεται συχνά τη μανιέρα απ’ έξω και γελιέται προσπαθώντας να την εναρμονίσει με την ιδιοσυγκρασία του.