Τα νεογνά του ανθρώπου πίνουν γάλα
κι ακούν για δράκους ιστορίες, γιατί
με ιδανικά αναθρέφονται μεγάλα,
να γίνουνε στον κόσμο δυνατοί.
 
Κι αρχίζει ευθύς μια ιλαροτραγωδία·
στης δύναμης μπροστά τον πειρασμό,
για να ’χουν πίστωση στη χτηνωδία,
προσφέρουνε στα ζώα ανθρωπισμό.
 
Δε βάνουν, λέει, το κρέας τους στο στόμα
(τα ζώα είναι του ανθρώπου οι αδερφοί),
και παραμένει ο άνθρωπος ακόμα
του ανθρώπου η κυριότερη θροφή.