Όχι μόνο λοιπόν ο Χριστιανισμός δεν ήταν στοιχείο όλων των πολιτισμών που θαυμάζουν, όλων των ιστορικών τμημάτων του Πολιτισμού, μα κι όταν επιβλήθηκε σαν επίσημη ηθική με την επίβλεψη αυστηρών κηνσόρων, αντί να διορθώσει όλα τα δεινά που προέρχονται απ’ τη διαίρεση των ανθρώπων, (Αγαπάτε αλλήλους), πρόσθεσε νέους φανατισμούς.

Κατάργηση της εθνικότητας ενός ανθρώπου σημαίνει κατάργηση της επιδερμίδας του. Κι ούτε κανείς σοσιαλιστής μπορεί να καταλάβει αλλιώς το πράγμα.

Πρέπει ν’ ακούσουν κι οι κουφοί, να δουν κι οι τυφλοί πως ο ουμανισμός είναι έννοια αντίθετη προς τον καπιταλισμό, πως του ουμανισμού η υπόθεση βρίσκεται σε άλλα χέρια, σε άλλη κοινωνία ―όπου για να μπεις, ο μόνος τίτλος ευγενείας που χρειάζεται είναι ο τίτλος του ανθρώπου.

Ο εχθρός, για όσους δε θέλουν να είναι υπηρέτες της αντίδρασης, δε βρίσκεται στην άκρα αριστερά, μα δεξιά, στην αντίδραση που παντού οργανώνεται. Το καθήκον είναι ένα: η δημοκρατική άμυνα. Αν όλοι οι ειλικρινά αντικαπιταλιστές, προδευτικοί και δημοκρατικοί, καταλάβουν (είναι ακόμη καιρός;) την απλή αυτή αλήθεια, σώζουν την Ευρώπη απ’ την αντιδραστική βαρβαρότητα.