Θάλασσα, θάλασσα
τα βιβλία δε φράζουν το ερώτημα
το ερώτημα δε φράζει την πληγή.
Απ’ την πληγή μας ξεκινάει το πέλαγος.

Πολύ φοβούμεθα ότι οι ημέτεροι καθηγηταί καθιστώσι την κλασικήν αρχαιότητα ενδιαφέρουσαν και αγαπητήν, όσω και οι παπάδες την ορθόδοξον θρησκείαν.

Κάθε λέξη που γράφεις είναι συνένοχη με το νοηματικό περιεχόμενο όλου του κειμένου σου. Δεν υπάρχουν ελεύθερες λέξεις. Όλες οι λέξεις γίνονται ένοχες-συνένοχες, καταπιέζοντας η [...]

Εις μόνον τον ελεύθερον πρέπει η τιμή.

Ο ποιητής αποκαλύπτει νέον και άγνωστον κόσμον· διά τούτο, αν δεν εννοήται, δίκαιον και ευγενές είναι να μην υβρίζηται. Μη· οι στίχοι της ποιήσεως είναι [...]

Και πεταλούδα, σκοτεινή ωσάν εσέ κι εκείνη,
σα μιαν ακτίνα από κρυφή ν’ αποζητά ομορφιά,
στ’ άχαρα φύλλα σου πετά κι εκεί τη θλίψη πίνει [...]

Ο Οδυσσέας φέρνει μέσα του και συμβολίζει την διπλήν υπόσταση της φλογερής ελληνικής ψυχής: δίψα της περιπλάνησης και της περιπέτειας, και νοσταλγία της Ιθάκης.

«Η τιμιότερές μου μέρες είν’ εκείνες
που την αισθητική αναζήτησιν αφίνω,
που εγκαταλείπω τον ωραίο και σκληρόν ελληνισμό,
με την κυρίαρχη προσήλωσι
σε τέλεια καμωμένα [...]

Για κάθε ποίημα ισχύει ένας κανόνας. Ό,τι κυκλοφορεί σε πρώτη αίσθηση σαρώνεται από μιαν άλλη αίσθηση που φέρνει στην επιφάνεια εκθαμβωτικές αποκαλύψεις.

Έρχονται πάντοτ’ οι θεοί. Θα κατεβούνε
από τες μηχανές των, και τους μεν θα σώσουν,
τους δε βίαια, ξαφνικά θα τους σηκώσουν
από την μέση· [...]

[...] τα μεγαλύτερα έθνη σ’ αυτήν την Ευρώπη σας είναι κείνα που θαμάζουνε τα δικά τους, αυτά τα χωριάτικα που τα θαρρείτε ασήμαντα, και που [...]

Πάντως και πάει και πάει και είναι τραίνο
και πάει μαζί του η ζωή με τα φτερά της
και πάντως είναι περίεργο ως πηγαίνω
περίεργος [...]

Τα γέλια με τα κλάηματα, με την χαράν η πρίκα
μιαν ώραν εσπαρθήκασι κι ομάδι εγεννηθήκα·
γιαύτος μαζί γυρίζουσι και το ’να στ’ άλλο αλλάσσει [...]

Αφροδίτη όπου λείπει,
η ζωή ’ναι πάντα λύπη·
κι όπου δεν γελάει ο Έρως,
εκεί πάντα κλαίει το μέρος.

Έσο γενναίος πάντοτε, μνησίκακος μη είσαι.
Δίδε καλόν αντί κακού, και ούτως εκδικείσαι.

Ύστερ’ από την πρωτοφανή συγκέντρωση του Ελληνισμού στον ελλαδικό χώρο [...] μόνο η δυνατότητα μιας καινούργιας διασποράς θα επιτρέψει στους Έλληνες να κάμουν κάτι. Σήμερα [...]

Ό,τι μεταξύ αγρίων έπραττε προνομιούχος άνθρωπος, όταν ηδυνήθη πρώτος να διερμηνεύση την άμεσον αντίληψιν ενός εξωτερικού αντικειμένου με μίαν διάρθρωσιν, έπραξεν, εις την απαίδευτον κοινωνίαν [...]

Η κωμωδία, που βρίσκεται πιο κοντά στην κοινή ζωή, προσπαθεί να φέρει μπροστά στα μάτια μας το εξωτερικό περίβλημα της ανθρώπινης προσωπικότητας, ό,τι είναι μηχανικό [...]

Εκείνο που έχουμε στις μεταφράσεις των ποιημάτων δεν είναι διόλου μια προσέγγιση προς το έργο όπως γράφτηκε, αλλά ο καρπός της επιμειξίας δυο φυσιογνωμιών, που [...]

Είναι αλήθεια, πως γράφουμε για να εντείνουμε και να πλατύνουμε την ύπαρξή μας, καθώς που άλλοι με τον ίδιο πόθο, ρίχνουνται, για να πετύχουν την [...]

Πρέπει πρώτα με δύναμη να συλλάβει ο νους, κι έπειτα η καρδιά θερμά να αισθανθεί ό,τι ο νους εσυνέλαβε.

Και χωρίς εκλογάς και χωρίς διενέξεις και χωρίς αγορεύσεις, σύμπας ο κόσμος των ανθέων παρεχώρησε την ψήφον του και το σκήπτρον εις το Ρόδον.
Τίς [...]

Ένας συγγραφέας που γράφει ένα θεατρικό έργο που δεν μπορεί να παιχτεί είναι σαν ένας άνθρωπος που κάνει ένα λευκό γάμο. Από την άλλη μεριά [...]

Κάτω ο αιώνιος σύζυγος! Κάτω ο αιώνιος έρως! Κάτω όλα τα αιώνια και ατελείωτα!

Απ’ την ψυχή μου ολόθερμος
ο στεναγμός πετιέται,
κι έν άνθος δεν μαραίνεται,
φύλλο δενδρού δεν σειέται.
Τα θλιβερά παράπονα
ο άνεμος σκορπάει,
θρέφουν τη [...]