Επτά χρονάκια έχω να χαρώ διακοπές. Χωρίς να είμαι πολυταξιδεμένος, πρόλαβα αρκετή εμπειρία Πομπήιας, Ασσουάν και Όρους των Ελαιών, ολλανδικά φράγματα και αλλεπάλληλες επιδείξεις διαβατηρίου πριν η Ευρώπη αποκτήσει κοινή αγορά. Αλλά εφέτος, δεν θα γευτώ θαλασσινά τριφύλλια και μαγερική σόδα σε τσίμπημα μέδουσας. «Αύτη η θάλασσα η μεγάλη και ευρύχωρος» θα παραπέμπει στην Μεγάλη Ανέγγιχτη. Μερικοί τόμοι από τον Διόδωρο θα με απορροφήσουν στην Θερμαϊκή ακτή. Και ίσως ένα διηγηματάκι για τον Στρατ Μπέλτκ, ήτοι τον δικηγόρο Ευστράτιο Πελτέκη, που όργωνε διαδρομές φορώντας ένα παντελονάκι απαγγέλοντας ποιήματα, υπό το motto «ακαλτσώς, αφανελώς, αβρακώς». Ίσως τηλεφωνηθώ με τα τρία εγγόνια μου στην ξενητειά, ως «ο παπούς ο τραγουδιάρης» καθώς χαίρονται με την εκτέλεση της Λιλιπούπολης, έστω και από τα καλώδια.

Και φυσικά, μη ακούσω λέξη για τον μύθο πως «η καρδιά όλα τα αντέχει».