Αλλ’ επειδή εις την Γαλλίαν η «ζεστ» σημαίνει εκτός της υλικής κινήσεως και διαφόρους ηθικάς κινήσεις, έπρεπε και η Ελληνική χειρονομία να μιμηθή την Γαλλικήν [...]

Κι όμως εκεί, στην άλλην όχθη
[...]
[...] ξαναγινόσουν
στην υπέρογκη διαστολή του καιρού
στιγμή-στιγμή σαν το ρετσίνι
το σταλαχτίτη το σταλαγμίτη.

Ήσυχα και σιγαλά σε χάιδευεν ο αέρας,    της νυχτός ηλιόφεγγο κι ονείρεμα της μέρας.

Η Τροία του Ομήρου, η Τροία του ονείρου.

Η ομορφάδα λιγοστεύει τη φτώχεια.

Έχω δει πολλά και η γη μέσ’ απ’ το νου μου φαίνεται ωραιότερη.

Διαβάζω, θα πει ταξιδεύω. Όποιος τα καταφρονά τα βιβλία, καταφρονά τα ταξίδια. Ταξιδευτές και περιηγητές μπορεί να είναι του κάκου και για γέλια. Τα ταξίδια [...]

Ο ναύτης με μόχθους ιθύνων το σκάφος
εν μέσω λαιλάπων κ’ εν μέσω θηρίων,
ο πλάνης περών των ερήμων τα πλάτη,
προς τ’ άστρα το [...]

Μπορεί ένας από μας ν’ αγαπήσει μια γυναίκα;
Ας βγει έξω
Ας περπατήσει προς τη θάλασσα
Ας τραγουδήσει
Από τα κύματα θ’ ανθίσουν γυναίκες
Όχι [...]

Xινοπωρινές Iσημερίες
(ώ οι βροχές, ώ οι τριγωνομετρίες!).
Kαι να μη μπορώ (με συγχωρείς)
να σου μάθω εκείνα που απορείς.

Ω μελωδία φωνής· ω πώς βαβίζει
ο λάρυγγας καλά, πώς μολυβώνει
κι ερεύγεται φωνήν· ω να ζεις, σώνει.
Κάποιες φορές κι ο κύκνος κορακίζει.

Κύκνος [...]

Η ζωή είναι όνειρο, ναι, αλλά με τρομαχτική, οδυνηρή ενάργεια ―που δεν αλλάζει όμως το φευγαλέο και το τελικά ανυπόστατο του ονείρου.

Θέατρα πλήρη, πανταχόθεν μουσική·
εδώ κραιπάλη και ασέλγεια, κ’ εκεί
αθλητικοί αγώνες και σοφιστικοί.
Του Διονύσου τ’ άγαλμα κοσμεί αμάραντος
στέφανος. Μία κώχη γης δεν [...]

Βαρέλια, κάρα, μούστοι, τρεχάματα, Σχολεία,
πολλαί μετοικεσίαι του κόσμου πανοικεί...
τα ίδια και τα ίδια, χωρίς μια ποικιλία,
τα ίδια και στον κόσμο και στην [...]

Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια. Υπάρχουν απειράκις ωραιότερα πράγματα και απ’ αυτήν την αγαλματώδη παρουσία του περασμένου έπους. Σκοπός της ζωής μας [...]

Διά να γίνει ένας καλοπίχερος ζωγράφος, χρεία δύο πράγματα. Το ένα να έχει ζωντανόν και έξυπνον νουν, διά να λογιάσει καμμίαν όμορφην εικόνα και κανένα [...]

Κι ένα μνημείο στον Ακούσιο Στρατιώτη, κύριοι,
ένα μνημείο στο στρατιώτη που ακούσια πολέμησε,
που ακούσια σκότωσε,
που ακούσια σκοτώθηκε.

Εφθάσαμε έτσι λίγο λίγο στην γυμνότητα,
ένα ένα αποδυθήκαμε τα περίφημα προβλήματα,
τα πολύχρωμα, τα βύσσινα, τα πορφυρά των γοητειών,
και μόνον τώρα, μολονότι κάποιος [...]

Στον ουρανό κατάμεσα
οι αγγέλοι απαντηθήκαν,
κι άστρα και γη και θάλασσα
ολότρεμα εσταθήκαν·
σαν ο ήχος της Ανάστασης
να τα ’χε πλακωμένα,
θωρούν ζευγαρωμένα [...]

Συχνάζοντας λοιπόν και συ, τέκνον, εις τα βιβλία,
εάν δεν είσαι, γίνεσαι σοφός, τη αληθεία.
Το γαρ βιβλίον σού τρυπά τον νουν και την καρδίαν [...]

Η αμαθία, θυγάτηρ της τυραννίδος, ουδέποτε βαδίζει άνευ της δεισιδαιμονίας· η δε δεισιδαιμονία άγει λεληθότως εις την διαφθοράν των ηθών. Εν κοινωνία μη κυβερνωμένη υπό [...]

Επί μιας όχθης σκεπασμένης
με κόκκινα κογχύλια λεπτά
ο άγγελος της Δύσεως ίσταται και φυλάττει
πύλην εκ κοραλλίου τιμαλφούς.
Στέφανον ρόδων τεχνητών φορεί, κάθε δε [...]

Άσε το φθινόπωρο
γύρω σου να στρώσει
τ’ άνθη τα στερνά·
μια ζωή πεθαίνει
μια πνοή περνά―
τάχα σε προσμένει
μια άνοιξη ξανά;

Το τραγούδι με τον τρύγο, το Δεκέμβρη παραμύθι.

Ο αληθής ποιητής πρέπει να ομοιάζη την δρυν, ήτις όσον υψηλότερα αίρει την κεφαλήν προς τον ουρανόν, τόσον βαθύτερον βυθίζει την ρίζαν εις την γην.