Skip to main content
Παρασκευή 26 Απριλίου 2024
Μομφές, παλαιότερες και τωρινές

Το περασμένο Σάββατο, με αφορμή την επέτειο της απονομής του βραβείου Νομπέλ λογοτεχνίας στον Γιώργο Σεφέρη πριν από 59 χρόνια, ο κύριος Αντώνης Πρέκας του Μιχαήλ* έγραψε στην έγκριτο εφημερίδα Παραπολιτικά ότι 

"Ο κριτικός Αντρέας Καραντώνης, επιστρέφοντας αεροπορικώς από τη Στοκχόλμη, μαζί με τον νομπελίστα και τους συνοδούς του, είχε τηλεγραφήσει σε κάποια μέσα ενημέρωσης και σε επίσημους φορείς (υπουργεία, Ακαδημία Αθηνών κ.ά.) αριθμό πτήσης και ώρα αφίξεως, υποδεικνύοντας την οργάνωση κάποιας υποδοχής. «Στο Ελληνικό βρήκαμε να μας περιμένουν δύο γυναίκες: η μάνα μου και η Ιωάννα Τσάτσου. Κανείς άλλος», αφηγείται ο ίδιος στο βιβλίο του «Ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης»..."

Με όλον τον σεβασμό στον Αντρέα Καραντώνη και τη μητέρα του, η μάνα του κειμένου είναι η Σοφία Γ. Ιατρού, μητέρα του Γ.Π. Σαββίδη, ο οποίος αφηγήθηκε το περιστατικό στον Δημήτρη Μητρόπουλο για την έρευνα «Ποια ήταν η άμεση απήχηση του πρώτου μας Βραβείου Νομπέλ» που δημοσιεύτηκε στο Βήμα στις 7.11.1993 [και στη συνέχεια στον τόμο Φύλλα Φτερά (εκδόσεις Ίκαρος, 1995), καθώς και στον ιστότοπο του Σπουδαστηρίου Νέου Ελληνισμού],το δε περιστατικό δεν ήταν ακριβώς έτσι. Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα:

"Η άμεση απήχηση στην Ελλάδα; Mουγκαμάρα και φθόνος. Tην ημέρα της αναγγελίας, βρισκόμουν για συμπαράσταση στο σπίτι του ποιητή, περιμένοντας το τηλεφώνημα για την τελική απόφαση της Σουηδικής Ακαδημίας. Όταν ακούστηκε η επιβεβαίωση, για να μην απασχολώ την γραμμή, πετάχτηκα στο κοντινό ψιλικατζήδικο, που είχε τηλέφωνο, να δώσω την είδηση στο Bήμα. Επιστρέφοντας, βρήκα να περιφέρεται στην οδό Άγρας ένας έρημος Ιταλός δημοσιογράφος. Mε σταμάτησε και ρώτησε: «Πού μένει ο Σεφέρης;». Tου έδειξα την πόρτα. Mε κοίταξε σαν να τον δούλευα: «Mα πού είναι οι Έλληνες δημοσιογράφοι και οι φωτογράφοι;» – «Στρατός και Στόλος παρόντες!», όπως είπε ο κουλοχέρης στο Παραμύθι χωρίς όνομα

     Kάπως αργότερα, άρχισαν να καταφθάνουν συγγενείς, φίλοι και ομότεχνοι. Oι τελευταίοι, αδέξιοι και κίτρινοι (ανάμεσά τους και δύο ακαδημαϊκοί). Η κυρία Mαρώ, οργανωμένη οικοδέσποινα, άνοιξε τις δέουσες σαμπάνιες. Αλλιώς, ούτε λουλούδια, ούτε γάτα. Mονάχα ο Αλέκος Σεγκόπουλος φιλοτιμήθηκε να στείλει για δώρο ένα αντίτυπο υπερπολυτελείας της Αλεξανδρινής έκδοσης του Kαβάφη.

Behind every successful man there stands a woman (εδώ, κυριολεκτικά): Γιώργος και Μαρώ Σεφέρη 

    

Αμήχανες αντιδράσεις πρωτάρηδων, θα πείτε. Ας δούμε κάποιες ύστερες:

     α) Φιλύποπτες λόγιες κότες: «Mα να το πάρει ο Σεφέρης, και όχι ο Σαρτρ…»

     β) Επιστρέφοντας αεροπορικώς από την Στοκχόλμη με τον ποιητή, είχα τηλεγραφήσει στο Bήμα αριθμό πτήσης και ώρα αφίξεως, υποδεικνύοντας την οργάνωση κάποιας υποδοχής. Στο Ελληνικό βρήκαμε να μας περιμένουν δύο γυναίκες: η μάνα μου και η Ιωάννα Tσάτσου. Kανείς άλλος."

Μια ανάγνωση του περιστατικού είναι ότι ο Σαββίδης μέμφεται εμμέσως την ελληνική πολιτεία που δεν φρόντισε να τιμηθεί ο Σεφέρης όταν επέστρεψε με το βραβείο. Όμως, αν διαβάσουμε προσεκτικότερα, ίσως παρατηρήσουμε ότι ο Σαββίδης δεν ενημέρωσε κανέναν επίσημο φορέα για την επιστροφή, και η άμεση μομφή είναι προς το Βήμα

 

(Στην κύρια φωτογραφία: Ο Γιώργος Σεφέρης με τον Γ.Π. Σαββίδη, μάλλον στην εκδήλωση για την αναγόρευση του Σεφέρη ως επίτιμου διδάκτορα στο πανεπιστήμιο Cambridge, 9 Ιουνίου 1960. Πηγή: Φίλοι του Γ.Π. Σαββίδη)

 

* Ξεκίνησε το 1979 από την εφημερίδα «Ακρόπολις», αρχικά στο καλλιτεχνικό ρεπορτάζ. Από το 1981 και για δύο χρόνια εργάστηκε ως υπεύθυνος ύλης στην κυριακάτικη έκδοση της εφημερίδας και παράλληλα στην εφημερίδα «Απογευματινή». Την περίοδο 1983-91 εργάστηκε ως συντάκτης ύλης, ρεπόρτερ ή αρχισυντάκτης σε διάφορες εφημερίδες, όπως τον «Ελεύθερο Τύπο», «Τα Νέα», την «Βραδυνή», τις «24 Ώρες», την «Φλόγα» και την καθημερινή «Εξόρμηση». Το 1989 έγινε ο πρώτος διευθυντής της ελληνικής έκδοσης του περιοδικού «Penthouse» και διευθυντής του περιοδικού ποικίλης ύλης «Πρόσωπα και Πράγματα». Το 1991–92 ήταν διευθυντής της εφημερίδας «Ελεύθερος». Στις αρχές του 1993 ανέλαβε να εκδόσει το πρώτο ένθετο τηλεοπτικό περιοδικό στην ιστορία του ελληνικού τύπου, το «TV Έθνος» (με το «Έθνος της Κυριακής»), διευθυντής του οποίου παρέμεινε για περίπου 18 χρόνια. Το 2001 ανέλαβε παράλληλα το πολιτιστικό και καλλιτεχνικό ένθετο «Έθνος άουτ», αλλά και τα αντίστοιχα section της εφημερίδας «Έθνος», ενώ λίγο αργότερα εξέδωσε ως διευθυντής το μηνιαίο περιοδικό "VIVA" ως ένθετο της ίδιας εφημερίδας, από την οποία αποχώρησε στο τέλος του 2010. Στη συνέχεια εργάστηκε στα περιοδικά «Crash» (Διευθυντής έκδοσης) και «ΤV menu» (Διευθυντής), στα site “zappit” (Διευθυντής), “crashonline” και “medicalland” (Διευθυντής σύνταξης) και στις εφημερίδες «Παραπολιτικά» (Διεύθυνση ειδικών εκδόσεων), "Παρασκήνιο" (Διευθυντής έκδοσης), "Κυριακάτικη Ελευθερία του Τύπου" (Διευθυντής έκδοσης) και «Στο Καρφί» (Διευθυντής έκδοσης από το 2016). (Πηγή: Wikipedia)