Ηδύ γαρ την αρχήν το κακόν, το δε τέλος φαρμάκου πικρότερον· το δ’ αγαθόν τουναντίον· οι δ’ άνθρωποι ραθυμούντες και μη βουλόμενοι κοπιάν αιρούμεθα των πικρών τα ηδέα, των αγαθών τα φαύλα, των πονηρών τα μη πονηρά· διά δη τούτο και πλείους μεν κακοί, ολίγοι δε αγαθοί.