Αισθήματα καθείς αιών, ιδέα έχ’ ιδία·
αυτών δε κάτοπτρον ο νους και μέτρον η καρδία,
η τέχνη δε παράστασις υπερφυής, μεγάλη,
υφ’ ην του έθνους η ζωή κυκλοφορεί και πάλλει.
Διερμηνεύς δ’ ο ποιητής τής εποχής του είναι·
ελπίδες, φόβοι, πόθοι της και τέρψεις της και οδύναι
εις την φοιβίαν δέλτον του κεχαραγμέναι ζώσι,
και νεαραί εις γενεάς μακράς επιφοιτώσι.
Η Φαντασία εξ αυτής της ύλης τής πλουσίας,
κόσμους λαμπρούς δημιουργεί, εικόνας εξαισίας,
εάν τον Νουν συμπάρεδρον, συμπαραστάτην έχη·
Άλλως κατά κρημνών χωρίς ηνίας άρμα τρέχει.