[Σε δοκιμιογράφο:] Δώσε μας τ’ αυγό κι άσ’ τα κακαρίσματα!

Η παιδεία ενός τόπου πρέπει να δίνει στο κάθε παιδί τη μόρφωση που ταιριάζει με το φυσικό του, ανεξάρτητα από την κοινωνική και οικονομική θέση και φιλοδοξία του σπιτιού του.

Μετριότητα και ποίηση αληθινή είναι έννοιες αντιφατικές. Ένα παπούτσι μέτριο μένει πάντα παπούτσι, έχει κάποιο σκοπό. Ένα μέτριο όμως ποίημα δεν είναι ποίημα.

Είναι δυσκολώτατον να χτυπήσης την ιδέαν, χωρίς να προσβάλης τον σημαιοφόρον της. Ο πόλεμος, από πόλεμος ιδεών, γίνεται πόλεμος προσώπων.

Την ζωντανήν γλώσσαν την αισθάνονται όλοι και την ομιλούν όλοι. Την νεκράν την καταλαβαίνουν ολίγοι, αλλά δεν την αισθάνεται κανείς.

Ο ανθρωπισμός είναι βέβαια αντίθετος με τον εθνικισμό και τις συνέπειές του, όχι όμως και με τον εθνισμό. Ο πρώτος με το υπερτροφικό ξεχείλισμα του εθνικού εγωισμού τυφλώνει κι εμποδίζει τη σωστή εκτίμηση των άλλων, και σπρώχνοντας ώς την περιφρόνησή τους, τείνει να εξαφανίσει βασικές ανθρωπιστικές αξίες, και απάνω απ’ όλα το δικαίωμα που έχουν όλοι οι λαοί και όλα τα έθνη για ελεύθερη ζωή και ανάπτυξη. Αντίθετα ο εθνισμός: κρατώντας την εσωτερική συνοχή των ατόμων και ομάδων που ανήκουν σ’ ένα έθνος, μπορεί με τη σωστή οργάνωσή τους και την εντατική τους καλλιέργεια ν’ αναπτύσσει στο ΜΑΧΙΜUΜ τη δυναμικότητα του εθνικού συνόλου του πολιτισμού του.