Δεν υπάρχουν μεγάλοι άνθρωποι, υπάρχουν μεγάλα γεγονότα. Τι θα ήταν ο Ντε Γκωλ, ο Μάο, ο Τίτο, ο Τσώρτσιλ, αν δεν είχαν συνδέσει την πολιτική τους καριέρα μ’ ένα πόλεμο;

Όλοι οι Έλληνες ζητούν, κανείς δεν θέλει να δώσει.

Εμένα θα μ’ αδικήσει η ιστορία, γιατί δεν έκανα ούτε επαναστάσεις ούτε πολέμους.

Κάθε δέκα χρόνια η Ελλάδα κλωτσάει την τύχη της.

Καλύτερα να κάνει κανείς κάτι ατελές παρά να μην το κάνει καθόλου. Εμείς οι Έλληνες ισχυριζόμεθα ότι επιδιώκομεν την τελειότητα ως δικαιολογία για να μην κάνουμε τίποτα.

Ο εσωτερικός εχθρός της Ελλάδος είναι η γραφειοκρατία.

Στην πολιτική το να εγκαταλείψεις είναι σκληρότερο από το να εγκαταλειφθείς. Ίσως διότι στην πρώτη περίπτωση προκαλείς ο ίδιος τη δοκιμασία, ενώ στη δεύτερη την υφίστασαι.

Η Ελλάδα μπορεί να ζήσει και χωρίς εμένα.

Δεν υπάρχει τίποτε δυσκολότερο από το να κυβερνήσεις τους Έλληνες. Και αυτό, γιατί, όλοι νομίζουν ότι είναι ικανοί για όλα.

Η ιθύνουσα τάξη οφείλει, αν θέλει να επιζήσει, να παραδειγματίζει με τις πράξεις της, αντί να προκαλεί με τη συμπεριφορά της.

Ο Ελληνισμός έζησε πάντα μέσα στο πρόσκαιρο και το υπερβολικό. Μπορεί να κάμει θαύματα για μια στιγμή, μα δεν μπορεί να κάμει καμμιά προσπάθεια διαρκείας· αλλά η πολιτική είναι κατ’ εξοχήν προσπάθεια διαρκείας.

Όλοι υποστηρίζομεν εις τον τόπον αυτόν την ανάγκη της αλλαγής. Αλλά για να γίνει καθολική η αλλαγή αυτή θα πρέπει να την πραγματοποιήσει ο καθένας μας χωριστά εις τον τομέα του.

Στον τόπο μας, έχομε την συνήθεια να συζητούμε πολύ, για να μην παίρνομε αποφάσεις που συνεπάγονται ευθύνες.

Από το Σύνταγμά μας παραδεχόμεθα μόνον το κεφάλαιον περί ατομικών δικαιωμάτων και αγνοούμεν τα καθήκοντα και τους περιορισμούς που μας επιβάλλει.

Υπάρχει μία μεγάλη διαφορά μεταξύ Κυβερνήσεως και Αντιπολιτεύσεως, εις τον πολιτικόν διάλογον. Κατ’ αυτόν η Αντιπολίτευσις διαθέτει μίαν μεγάλην υπεροχήν, διότι κινείται μέσα εις τον απέραντον χώρον του επιθυμητού, ενώ η Κυβέρνησις κινείται μέσα εις τον στενόν χώρον του εφικτού.

Φαίνεται, κύριοι συνάδελφοι, ότι στην Ελλάδα θα πρέπει να φοβούμεθα τις επιτυχίες και όχι τις συμφορές, γιατί οι συμφορές ενώνουν, ενώ οι επιτυχίες, με τον φθόνον που προκαλούν, διχάζουν.

Στην πολιτική υπάρχουν πράγματα τα οποία γίνονται χωρίς να λέγονται, όπως υπάρχουν και πράγματα, τα οποία λέγονται χωρίς να γίνονται.

Κατά κανόνα υπόσχονται τα πάντα εκείνοι που δεν έχουν καμμίαν ελπίδα να φθάσουν στην εξουσία.

Καμμιά σκοπιμότητα δεν είναι ιερότερη από το δικαίωμα του πολίτη να αποφασίζει ο ίδιος για τη μοίρα του.

Υπήρξαν ασφαλώς και υπάρχουν χώρες ανεξάρτητες χωρίς Δημοκρατία, αλλά δεν υπήρξαν ποτέ και δεν θα υπάρξουν χώρες δημοκρατικές χωρίς εθνική ανεξαρτησία.

Η προσαρμογή είναι ο ισχυρότερος νόμος της ζωής και όποιος δεν συμμορφώνεται με αυτόν δεν μπορεί να επιβιώσει.

Στην πολιτική, κάθε απόφαση δεν αρκεί μόνο να είναι σωστή. Πρέπει να λαμβάνεται και στην κατάλληλη στιγμή.

Η Δημοκρατία δεν κινδυνεύει μόνο από τα τανκς. Κινδυνεύει περισσότερο από την δημαγωγία που οδηγεί στα τανκς.

Ίσως η ευτυχία μιας χώρας να μη συνεπάγεται πάντα την ευτυχία όλων της των πολιτών· είναι όμως βέβαιον ότι κανένας δεν ημπορεί να είναι ευτυχής όταν η πατρίδα του δυστυχεί.

Πείρα είναι κυρίως το όνομα που δίνουν οι άνθρωποι στα λάθη τους.