Υστεροφημία λέγεται η μνήμη ην σώζουσι παρά τοις μεταγενεστέροις τα σκεύη εκλογής του κόσμου τούτου. Είναι είδος τι μελλούσης ζωής, περιωρισμένης όμως εν τω επιγείω τούτω ημών ενδιαιτήματι. Πολλοί ημπορούν να μη πιστεύωσιν εις την αιώνιον ζωήν, ην επαγγέλλονται εις τον άνθρωπον όλα τα θρησκεύματα· αλλά τίς δύναται να αρνηθή την υστεροφημίαν; Άλλως τε η μέλλουσα αύτη ζωή ομοιάζει εν πολλοίς την παρούσαν, ευθύς ως αφαιρέσωμεν την σάρκα και τα πάθη αυτής και παθήματα. Έχει τύχην και ατυχίαν· υπόκειται εις φυλετικάς συμπαθείας και αντιπαθείας· εις διαφωνίας πολιτικάς, θρησκευτικάς και δη και φιλολογικάς και ιστορικάς.

Όσοι αξιούσιν ότι μόναι αληθείς απολαύσεις του κόσμου τούτου είναι αι υλικαί απολαύσεις, ημπορούν μεν να είναι απόγονοι τελειότατοι των πιθήκων ους οι φυσιοδίφαι αξιούσι να παραστήσωσιν ως προγόνους και αρχηγέτας του ανθρωπίνου γένους, αλλά ουδέν κοινόν έχουσι προς το γένος των ανθρώπων οίτινες εκλέϊσαν τας πατρίδας αυτών και ους οι γνήσιοι ημών προπάτορες ωνόμαζον «ανδρών ηρώων θείον γένος, οί καλέονται ημίθεοι».

Πολλοί δεν πιστεύουσιν εις τα διδάγματα της ιστορίας· εγώ πιστεύω εις αυτά, διότι διαγαγών τον βίον άπαντα εις το να τα μελετώ, είδον πολλάκις την κύρωσιν των διδαγμάτων τούτων εν τω καθ’ ημάς αιώνι. Λέγω λοιπόν ότι η τύχη της Ανατολής κείται εν ταις χερσί των λαών αυτής ουδέν ήττον ή των πανισχύρων ηγετών της Ευρώπης.