Έχω για σέν’, αν μπιστευτείς,
μύρια λογάκια, ροδοστάλαμα,
κι αν είμ’ εγώ πραματευτής
μα ’χω καρδιά που ’ν’ από μάλαμα.
 
Και πνίγω μέσα της βαθιά
καημούς, λαχτάρες, μύριες έννοιες,
για μια μονάχη σου ματιά
―χτένια... τσατσάρες... φιλντισένιες.
[..]
Πουλώ μαντίλια, καλαμάτες,
τριανταφυλλιά, μαβιά φακιόλια
για τις ξανθές γαλανομάτες,
για την καρδιά μου... μαύρη μπόλια!