Ο τόπος του είναι ο πρωτόπλαστος κόσμος, όπου ένα παιδί άνοιξε φαιδρά τα μάτια του προς την ζωήν και εχάρη, όπου ανέπνευσεν ηδονικά τον δροσερόν αέρα, εθώπευσε με το βλέμμα του τα έμψυχα και τα άψυχα, και ευλόγησεν εκείνον που του εχάρισε την ύπαρξιν.

Ο «εθνισμός» κρίνει κι αναλύει το άτομο, τέτοιο που το έχουν πλάσει οι συνθήκες της «εθνικής» ζωής του, η ιστορία κι η παράδοση, ο τόπος κι ο ουρανός του, τα πανάρχαια κοινά έθιμα, η γλώσσα και το χρώμα της κι η «εθνική» έκφρασή της, φωτισμένη από το φως και μυρωμένη από την άχνα της γης, που μας τρέφει.

Οι άνθρωποι, που έχουν ψυχήν και πνεύμα, γνωρίζουν να εκμεταλλεύονται προς όφελός των τας περιστάσεις, και αντί να γίνονται αίτιοι διαφθοράς, καθίστανται φορείς πολιτισμού.