Πέρασε κι έσβησε το χτες και πάει με τ’ άλλα τα σβηστά,
κι εξέφτισε το σήμερα σα ρόδο απάνω στο κλωνί·
το αύριο, το μεθαύριο μοιάζουνε βλέφαρα κλειστά
που των ματιών δεν ξέρουμε μαύρο το χώμα γιά ουρανί.