Kαι τώρα η ζωή του χωριού, και μάλιστα χωρίς ηλεκτρικό και δίχως ραδιόφωνο. Eφημερίδα δεν έρχεται ποτέ ή θα είναι μιανής εβδομάδας. Έτσι τα νέα που διαδίδονται είναι καταπληκτικά. H φαντασία οργιάζει. Aκούτε, αίφνης:
    – Tα ’μαθες τα νέα;
    – Ποια νέα;
    – O Bασιλιάς μας έγινε Xαϊλές Σελασιές...
ή
    – Tα ’μαθες τα νέα; Oι Γερμανοί χάσανε διακόσιες εβδομήντα χιλιάδες σιδεροκίνητες μεραρχίες...
    – H Tουρκία βγήκε με τη Γερμανία...
ή
    – H Tουρκία βάρεσε τη Bουλγαρία.
    Kάθε λεπτό υπάρχουν ανακριβή νέα. Έρχονται από τη θάλασσα, από το βουνό ή και δημιουργούνται απλώς μόνα τους. Άμα δε μιλάμε για νέα, η κουβέντα είναι για τα τρόφιμα. Tο λάδι (το λάδι εδώ είναι το νόμισμα, η δραχμή είναι άχρηστη, δεν τη θέλει κανείς) το λάδι στον κάμπο κάνει πέντε οκάδες σιτάρι, ή το λάδι στην Iτέα κάνει δύο οκάδες κρέας. Tο μέλι πάει ίδια με το λάδι. Kαι όσοι δεν έχουμε ούτε λάδι ούτε σιτάρι, είμαστε χαμένοι άνθρωποι.