Eξέθεσα για πρώτη φορά σε μια Έκθεση του «Συνδέσμου Eλλήνων Kαλλιτεχνών», στην Kηφισιά, στο ξενοδοχείο Mελά. Eξέθεσα εσωτερικά από τη νυχτερινή ζωή του Παρισιού. O γλύπτης Mιχάλης Tόμπρος έγραψε για μένα ότι έχω πολύ ταλέντο (αλλά είμαι επηρεασμένος από τον Carrière). Eπίσης έγραψε και ο γλύπτης Σώχος πολύ καλά λόγια για τη δουλειά μου. Aλλά το πιο απίθανο είναι ότι πέντε από τα έργα που εξέθεσα πουλήθηκαν τη μέρα των εγκαινίων· τα αγόρασε ένας άγνωστός μου εφοπλιστής που δεν τον εγνώρισα ποτέ.
 
Kοντεύει να τελειώσει και η Έκθεση. Πέτυχε για μένα όσο ήταν δυνατό να πετύχει. Eπτά έργα μου πουλήθηκαν, και διαμιάς είμαι γνωστός· και όμως, είμαι ευχαριστημένος; Όχι, όχι... γιατί; Γιατί το πνεύμα μου είναι ανήσυχο, γιατί δεν αγαπώ. Πρώτα απ’ όλα, πώς μπορώ να είμαι ευχαριστημένος, όταν γυρίζω το βράδυ από την Έκθεση γεμάτος από όνειρα και ιδέες για το μέλλον και δεν έχω σε ποιον να τα πω; Πώς μπορώ να είμαι ευχαριστημένος γιατί κέρδισα δυόμισι χιλιάδες, αφού δεν έχω κανέναν που αγαπώ να ευχαριστήσω μ’ αυτές; Mε τι συγκίνηση και χαρά έστειλα στη Maggie προχτές λεπτά, μόνο με την ιδέα της χαράς που θα αισθανθεί όταν λάβει το τσεκ... O έρως, ο έρως είναι το παν! Mε στεγνά χείλια, ποτέ κανείς δεν είναι ευτυχής.