Δεν έχω κέφι για δουλειά,
πάλι με δέρνει τεμπελιά
    και κάθομαι στο στρώμα...
Βρίσκω το σώμα μου βαρύ
και όλ’ η γη δεν με χωρεί
     κι ο ουρανός ακόμα.
 
Κακά νομίζω τα καλά
και βλέπω μια στα χαμηλά
    και μια κοιτώ απάνω...
Σ’ αυτόν τον κόσμο τον χαζό
ας ημπορούσα να μη ζω,
    μα... δίχως ν’ αποθάνω!